Israëlisch-Iraanse oorlog, Emiliano Brancaccio: “Netanyahu valt aan op alle fronten om kracht te tonen, zelfs zonder de VS”
De econoom spreekt
Netanyahu heeft de inzet verhoogd omdat hij de Amerikaanse poging om de betrekkingen met Teheran te stabiliseren wil saboteren. Het doel is om van Israël de politieagent van het Midden-Oosten te maken.
Israël vuurt raketten af op Iraanse militaire en nucleaire installaties. Het is een duidelijke oorlogsverklaring aan Iran, die daarmee blijkbaar ook de Verenigde Staten verdringt. In afwachting van de internationale reactie sluiten ambassades wereldwijd. Staat de Doomsday Clock op nul? Staan we echt aan de vooravond van een grote oorlog? We bespreken dit met econoom Emiliano Brancaccio van de Universiteit Federico II in Napels, initiatiefnemer van de oproep over de " economische voorwaarden voor vrede" , uitgegeven door de Financial Times en Le Monde.
Professor Brancaccio, staan we met de Israëlische aanval op Iran aan de vooravond van een grootschalig conflict? Heeft de " derde wereldoorlog, die stukje bij beetje wordt uitgevochten", zoals paus Bergoglio het noemde, een keerpunt bereikt? Alle conflicten van onze tijd moeten worden geïnterpreteerd in de context van een langdurige trend van wereldwijde escalatie. Sinds het begin van de eeuw hebben we een ware explosie van oorlogsslachtoffers gezien: een jaarlijks aantal dat met 100 procent in absolute termen en zelfs met 600 procent ten opzichte van de wereldbevolking is toegenomen. We begrijpen niets van de oorlogen die gaande zijn als we ze niet in deze langetermijntrend plaatsen. Inclusief de recente aanval van Israël op Iran.
Waarom valt Israël nu Iraanse kerncentrales aan, en met zoveel geweld? Het doel is om de poging van de Amerikaanse regering om een stabilisatieakkoord met Iran te bereiken te saboteren . Hoe meer de Verenigde Staten hun aanwezigheid in het Midden-Oosten proberen terug te dringen, hoe meer Israël de inzet verhoogt. Dit geldt ook voor het aanhoudende bloedbad in Palestina.
In welke zin? De regering-Netanyahu wil aantonen dat de Amerikaanse schuldencrisis, en de daarmee samenhangende neiging van de Verenigde Staten om hun aanwezigheid in het Midden-Oosten te beperken, de Israëlische hegemonie in het gebied niet aantasten. Militaire acties tegen Libanon, Jemen, Iran, tot aan een etnische zuivering van Gaza die altijd gewenst was en nooit eerder werd gedurfd: alles wijst erop dat Netanyahu en zijn mannen alles op het spel zetten. Ze willen aantonen dat Israël, zelfs in de crisis van de oude Amerikaanse orde, voorbestemd is om de economisch-militaire politieagent van het Midden-Oosten te blijven.
Sommigen zouden kunnen zeggen dat ze op deze manier de aanslag van Hamas op 7 oktober vergeet… Helemaal niet. Na de Hamas-aanval op 7 oktober verklaarde ik dat deze geïnterpreteerd moest worden als een heimelijke destabilisatie van het gebied. Het doel was om de Abraham-akkoorden te blokkeren en de Imeec-corridor tegen te gaan, waar de Verenigde Staten op wedden om een alternatieve handelsroute voor de Chinese Zijderoute aan te leggen. Israël heeft zich opgeworpen als de politieagent van die route; de "normalisatie" van de betrekkingen met de Arabische energieproducerende landen is precies op dat doel gericht. Onder degenen die hebben bijgedragen aan de aanval op 7 oktober bevinden zich de vijanden van deze operatie, die uiteindelijk altijd haar oorsprong vindt in de poging van de Verenigde Staten om hun invloedssferen te verkleinen, onder meer door middel van vormen van commercieel-militair protectionisme. Zoals eerder in de geschiedenis is gebeurd, is het Palestijnse volk het slachtoffer van een monsterlijk risicospel tussen regionale mogendheden.
De Italiaanse regering heeft tot nu toe een zeer Pilatus-achtig standpunt ingenomen over het Israëlische bloedbad in Gaza. Wat vindt u ervan? Dat we met ten minste enkele EU-landen zouden moeten samenwerken om een embargo tegen Israël in te stellen. Alleen door een economisch-financiële schok van deze omvang zouden de voorwaarden kunnen worden geschapen om de draad weer op te pakken van het oude project van "twee volkeren in twee staten", dat op dit moment zelfs onuitsprekelijk lijkt, volledig verzonken onder het puin en duizenden lijken.
Samen met de grote biograaf van Keynes, Robert Skidelsy, publiceerde u een oproep over "de economische voorwaarden voor vrede" . Wat zijn de concrete verwachtingen voor het openen van een vredestafel op wereldniveau? Diplomatie is ver van dat doel verwijderd, maar we moeten die richting wel blijven inslaan. We bevinden ons midden in een crisis van de door Amerika geleide wereldorde, die onder andere zijn oorzaak vindt in de Amerikaanse schuldencrisis ten opzichte van het buitenland. Zolang deze cruciale kwestie niet is aangepakt, blijft het risico groot dat de militaire escalatie zal leiden tot een conflict op zeer grote schaal.
In Italië was u de eerste commentator die de Amerikaanse buitenlandse schuldenproblematiek als sleutel zag voor de interpretatie van de crisis van de wereldorde. U besprak het ook met voormalig president van Bankitalia, Ignazio Visco, in een debat dat breed werd gevolgd op sociale media. Nu begint iedereen er een beetje over te praten... De crisis van de door Amerika geleide orde kan alleen begrepen worden vanuit de crisis van wat ik soms het Amerikaanse " militair-monetaire circuit" heb genoemd: dat wil zeggen, het mechanisme dat de Verenigde Staten in staat stelde naar believen geld te lenen van het buitenland, ook om militaire operaties in het buitenland te financieren. Vandaag de dag weten we dat dat circuit vastgelopen is. We moeten daarvandaan vertrekken om de oorlogen die gaande zijn te begrijpen: van de Russische aanval op Oekraïne tot de Israëlische machtsvertoon tegen alle potentiële vijanden in het Midden-Oosten. Blijkbaar zijn zelfs de beroemde "geopolitici" dit gaan begrijpen. Beter laat dan nooit.
l'Unità
